Thursday, December 30, 2004
برای حسین درخشان...
قبل از شروع این پست باید به یه نکته اشاره کنم که من نه با این مطلب دوست دارم خودم رو خیلی فهمیده نشون بدم و یا اینکه بخوام به عقاید دیگران بی احترامی کنم، فقط قصدم رسیدن به یک جواب منطقیست.
اصولآ هم این معتقدم که وبلاگ نویسی یه امر کاملآ شخصی و خصوصیست، و هر کس در چهارچوب عقاید خاص خودش چیزهایی برای نوشتن دارد.
ولی اوصولآ آدمی هستم که بعضی از حرفها تو مخم همچین بگی نگی جایی نداره، دلیلش هم اینکه پشت این عقاید استدلال درستی نمیبینم.
با این تفاسیر میرسم به مطلب حسین خان درخشان در مورد حسین رضازاده...
ایشون فرمودند: آقا اگر من از وزنه‌برداری خوشم نیایم و نخواهم کشورم قهرمان بلامنازع بی‌مغزترین ورزش دنیا باشد، چه کسی را باید ببینم؟ رضازاده خیلی بچه‌های باحال و دوست‌داشتنی است، ولی من از این ورزش بدم می‌آید و نمی‌خواهم یک ایرانی، هر چقدر شایسته و دوست داشتنی، در آن از همه‌ی دنیا بالاتر باشد. می‌گویید چکار کنم؟
از همه بامزه‌تر این است که از آدم می‌خواهند با اینترنت، ذهنی‌ترین اختراع دنیا، به وزنه‌برداری، کم نیازترین ورزش دنیا به ذهن، رای دهی. لطفا دور من را خط بکشید.
نکات مبهم قضیه:
نمی‌خواهم یک ایرانی، هر چقدر شایسته و دوست داشتنی، در آن از همه‌ی دنیا بالاتر باشد.
حسین عزیز: هر چقدر فکر کردم که چرا شما این حرف رو زدی به نتیجه ای نرسیدم، مگر نه اینکه در تمام جهان میلیاردها دلار وکلی وقت صرف این میشود که کشورها در هر مقوله ای اعم از ورزش، هنر، علم وصنعت وحتی مسائل فرهنگی و اجتماعی در بالاترین سطح جهان قرار بگیرند و حاکم بلامنازع در دنیا باشند.
البته درست که این حرکت کار زیاد بزرگی نیست، ولی اعتقاد بنده همیشه بر این منوال بوده است که تحولات بزرگ از کارهای کوچک سرچشمه میگیرد، پس نباید فرصت رو از دست داد، آنهم فقط بخاطر اینکه دوست ندارید!!!
از همه بامزه‌تر این است که از آدم می‌خواهند با اینترنت، ذهنی‌ترین اختراع دنیا، به وزنه‌برداری، کم نیازترین ورزش دنیا به ذهن، رای دهی.
حسین جان: این درست که گفتی دنیای اینترنت ذهنی ترین اختراع دنیاست، ولی از نظر بنده وزنه برداری کم نیازترین ورزش دنیا به ذهن نیست.
برای گفته ام دلیل هم دارم و استدلالم اینکه: اگر شما یک بار وزنه برداری رو بصورت جدی دیده باشید، به این مسئله پی میبردید که در وزنه برداری پانصد گرم هم خیلی ارزشمند بشمار میرود. چون در المپیک قهرمانانی بوده اند که پانزده تا بیست کیلوگرم زیر رکورد سابقشون وزنه زدند و این فقط به زور و توانی ورزشکار برنمیگردد و ذهن فعال و ششدانگ و رسا و تمرکز کافی روی سیستم عصبی در این ورزش بسیار موثر است.

با احترام: دوست دار شما امیرحسین

نکته 1: بازم میگم فقط دوست دارم قانع شم...
نکته 2: برای نوشته های حسین خیلی احترام قائلم...
و نکته آخر: امیدوارم حسین این مطلب رو بخواند...

<< صفحه‌ی اصلی