راهب بودایی و فیلسوف ویتنامی، تیج نات هان مطلبی دارد درباره لذت بردن از یک فنجان چای خوب.

می گوید شما باید کاملآ در حال حضور داشته، بیدار باشید تا بتوانید از چای لذت ببرید. تنها در هوشیاری نسبت به زمان حال است که می توانید عطر چای را ببویید، طعمش را بچشید و از لطافتش لذت ببرید. وقتی عمیقآ در فکر اندیشه گذشته هستید و یا نگران آینده، از تجربه لذت بردن از یک فنجان چای هیچ چیز دسگیرتان نمی شود. چشمتان را به فنجان می دوزید و چای تلف می شود.

زندگی نیز همینطور است، اگر کاملآ در حال حضور نداشته باشید، پراکنده می شوید و زندگی می گذرد. اینگونه است که احساس عطر، ظرافت و زیبایی زندگی را از دست می دهید. انگار که زندگی دارد به سرعت پشت سر شما جریان می یابد.

گذشته تمام شده است. از آن بیاموزید و بگذارید برود. آینده هنوز نرسیده است. برای آن برنامه ریزی کنید اما بیهوده نگران آن نباشید. چون نگرانی بی فایده است.

وقتی دست از فرو رفتن در گذشته و آنچه رخ داده است برداشتید و نگرانی درباره آنچه ممکن است هرگز اتفاق نیفتد را نیز کنار گذاشتید، آن موقع در لحظه حاضر خواهید بود. آن موقع است که لذت از زندگی را آغاز خواهید کرد.