عجب دنیاییست این وبلاگستان، هر روز سوژه جدیدی پشت سر سوژه قبلی دراین عالم مجازی چهره می شود. حال آشنا مثل گنجی، یا کسانی مثل سمیعی نژاد که کاملآ ناشناس هستند.

مجتبی سمیعی نژاد را نمی شناسم، وبلاگش را بعد از بازداشتش خوانده ام و فقط اینطور شنیده ام که به خاطر نوشته هایش دوبار بازداشت شده و بار آخر با بازپرس پرونده اش کل کل می کند، که به قول الپر در عرف آنها با نام«ارتداد و سب نبی»شناخته شده! شب عید را در زندان مانده است. اصولآ همه ما بخاطر ابراز عقاید و بیان اندیشه ها گناهکاریم. مجتبی هم مثل همه ما، با این تفاوت که فقط در حال حاظر او در بند است و ما نیستیم.

اگر هم مطلبی در مورد آزادی او می نویسم به دو دلیل است: اولآ به خاطر پدر بیمار با تنی رنجور و مادر دل شکسته اوست. و دومآ درست و روا نیست که وقتی می توانم کار به این کوچکی برای آزادی یک انسان انجام دهم، براحتی از کنار آن بگذرم.

در آخر هم به این تکه از متن الپر برای آقای هاشمی شاهرودی اکتفا می کنم:


آقاي شاهرودي! چيز زيادي نمي‌خواهيم. فقط عدالت را اجرا كنيد. اين حق مجتبي سميع نژاد نيست كه به خاطر نوشته‌هايش در وبلاگ زنداني شود. او بايد آزاد شود. شما با مراجعه به تجربه‌هاي اخير كه چشم‌بسته مي‌توانيد قضاوت كنيد. با يك بررسي سرسري پرونده هم قطعا به همين نتيجه مي‌رسيد. آقاي رئيس قوه قضاييه، پيرو مولا علي باشيد. از عدم اجراي عدالت بترسيد. از شنيدن خبر ظلم حتي، به خود بلرزيد. مظلوميت انسانها را فرياد بزنيد و بي‌گناهان را آزاد كنيد. لااقل اين يك كار را كه مي‌توانيد. تأخير روا نيست. صحبت از حق يك انسان در ميان است. ما منتظريم: بسم الله!