آهای ملت، وقتی این رو گوش میدم، یه جورایی اینقدر به آرامش میرسم که وصف این آرامش شاید تو مخ کسانی که تجربه مشابهی از این قضیه رو ندارن سخت گنجانده بشه...در هر صورت شاهکاریست از انوشیروان روحانی...

چند روزی حال ندار بودم، سرما خوردگی، ضعف عضلانی و سردرد بی سابقه که شدیدآ بیماریم رو تشدید کرده بود، نا فرم آزارم داد...امروز هم باید "ام آر آی" کنم. الان خدا رو شکر خیلی خوبم.

نبرد دو تیم خرشانس(خدایش از نظر من حق هیچ کدومشون نبود به فینال برسند) در فینال اروپا دیدنی بود...با اینکه علاقه ای به لیورپول ندارم، ولی حال کردم وقتی برد. ضایع شدن میلان و آنچلوتی دوبار طی یک فصل خیلی حال داد. اول که سرور و سالار کالچو یعنی یووه، بعد هم لیورپول تو کمتر از شش دقیقه ثابت کردند که ای بابا مال مربیگری این تیم بزرگ با این همه بازیکن نیست.

پ . ن: نوشتن این عبارت "آهای ملت" اول این متنم دلیل داشت...رفیق چهار سالگی وبلاگت مبارک. غصه نخور به چهار هزار سال هم میرسی.