اصلآ حس وحال نوشتن را ندارم، دوست هم نداشتم چیزی در باب سقوط هواپیمای C130 بنویسم. ولی وقتی اشکهای پدر و مادرٍ یکی از قربانیان که از همسایه های ما محسوب می شود را از تلویزیون دیدم که چطور برای شناسایی بدن کاملآ سوخته فرزندش خود را به در و دیوار می کوبد، به یک باره اشک از چشمانم جاری شد. این چند خط را نیز به عشق این عزیزان از دست رفته و خانواده های داغدارشان نوشتنم.
پ.ن. توضیحات کامل و لینکهای مربوطه را اینجا ببینید.