مدتی بود که دست و دلم به سمت نوشتن نمی رفت، ترجیح می دادم که جای نوشتن ارجیف، فقط وبگردی کنم. الان هم این پست رو فقط برای اظهار وجود در اینجا می بینید.

در راستای تشویق دوستان به امر خطیر وبلاگ نویسی، خانه سابقم را که مدتها بلا استفاده مانده بود را در اختیار نازنین خانوم قرار دادم، تا هم آنجا دوباره سر و سامانی بگیرد و هم ایشان که علاقه مند نشان دادند، آنجا مشغول باشند. لازم به ذکر است که این عزیز طبع شعر خوبی هم دارد. همچنین برادر Choir که از قضا پسر عموی ما نیز می باشد، به اصرار بنده شروع به فعالیت در این زمینه کرده است. ساقی نامه را نیز دریابید.

ذوق مرگ می شوم وقتی میبینم که این سریال طنز "شب های برره" چه فشاری به بعضی ها می آورد. شاید بعدآ مفصلآ در موردش نوشتم.

سانی عزیز؛ مرا نیز در غم خود شریک بدانید.