سکه ها سر به ستونند/ کو سخاوت علی کو؟

بچه ها حریص نونند/ کو ضیافت علی کو؟

نمی دانم این چه حکمتیست که بعضی ها با هر سمتی در این مملکت به خود این اجازه را می دهند، که مردم را بلا نسبت احمق فرض کرده و براحتی خوردن یک لیوان آب به مردم دروغ بگویند.
جریان از این قرار است که، در دو سه ماه اخیر در تمام رسانه گروهی بحث هایی بصورت سریال مطرح شد مبنی بر اینکه فعالیت شرکت های هرمی از قبیل گلد کوئیست کلاهبرداری، غیر شرعی، محصولات آن تقلبی، و یا اینکه این شرکت به اقتصاد کشور زیان وارد می کند. اما نکته جالب توجه ای که چند شب پیش به آن اشاره شد این بود که، اشخاصی که در این سیستم فعالیت می کنند و به سود نیز رسیده اند، می بایست تمام وجوهی که دریافت کرده و یا می کنند را به موسسات خیرییه دولتی و یا کمیته امداد امام خمینی واریز نمایند.
جای سوال دارد که چطور خوردن این پول برای مردمی از روی بیکاری و نداری و بدبختی به این کار روی آوردند، حرام است ولی موسسه های خیریه دولتی و یا کمیته امداد امام خمینی می توانند از آن استفاده کنند؟!

پ.ن 1: دوستان همین الان به من اطلاع دادند که موسسات خیرییه دولتی و کمیته امداد، به فن آوری(کانورتر پول حرام به حلال) دست یافتند که استفاده از اینجور پولها را برای آنها بلا مانع می کند.

بی ربط: عزیزم مرض داری وبلاگ من رو پینگ می کنی؟!

از روزي كه با محيط وبلاگستان و وبلاگ نويسي آشنا شدم، هيچ جايي مثل بلاگر نتوانست انتظاراتم را از اين دنياي مجازي برآورده كند. وبلاگ نويسي را تقريبآ از اواسط سال هشتاد و يك، به پيشنهاد يكي از دوستان با پرشين بلاگ و دراينجا(از قرار معلوم بدليل غير فعال بودن بسته شده است) شروع كردم. از آنجايي كه اصلآ و ابدآ با آن محيط حال نمي كردم، در فروردين ماه هشتاد و يك، با بلاگ اسكاي آشنا شده و در اينجا مشغول به نوشتن شدم. اين بارهم بدليل اينكه، بلاگ اسكاي هر چند وقت يكبار دچار نقص فني ميشد، به همينجا كه مشاهده مي كنيد، نقل مكان كردم. خدا رو شكر از اينجا خيلي راضي هستم. حتي اگر الان هاست و دومين رايگان هم در اختيارم بگذارند، از اينجا تكان نمي خورم.
همه اين قضايا را به خاطر اين يادآور شدم كه بگويم؛ امروز تولد شبگرد من بود. همين...